---

Montería is de hoofdstad van het departement Córdoba sinds 1952, toen het territoriaal gescheiden was van het departement Bolívar. De eerste pogingen tot de stichting dateren uit 1759 aan de oevers van de rivier de Sinú, maar de officiële stichting vond pas plaats in 1777. De oorspronkelijke stad werd gedoopt door de stichter, Don Antonio de la Torre y Miranda, met de naam ´´. San Jerónimo de Buenavista´´.

Volgens de Monterrey-schrijver en historicus Jaime Castro Núñez (Historia Extensa de Montería, 2003), kan de geschiedenis van de stad als volgt worden periodiek:

1. Achtergrond. Het omvat alle gebeurtenissen vóór 1777 die de oprichting ervan hebben vergemakkelijkt.

2. Foundation en lethargie. Van 1777 tot begin 20e eeuw.

3. The Times of the Wick and the Lighter (TPM). Begin 20e eeuw tot 1952.

4. Eerste giek. Van 1952 tot 1994.

5. Tweede giek. Van 1994 tot heden.

Achtergrond van de oprichting van Montería

Castro Núñez stelt in zijn boek dat tijdens de precolumbiaanse tijd het gebied dat door het huidige Montería werd bezet, toebehoorde aan het opperhoofd van Finzenú. Het eerste nieuws van een stedelijke nederzetting bereikte echter pas het midden van de 18e eeuw. Drie factoren waren doorslaggevend bij de organisatie van het eerste sociale conglomeraat. Deze waren:

1. Overvloed aan voedsel.

2. Migraties.

3. De stappen die zijn genomen door een groep inheemse bevolking in de Barro Colorado-site, in de jurisdictie van wat nu de gemeente Valencia is. Deze inspanningen vonden plaats in twee fasen: 1759 en 1772.

De Barro Colorado-site

Ventura Molleda, hoofd van de Tunucuna van de Beturichí- en Jaraguay-sites, in de bergen van de Sinú-rivier op het vasteland, stuurde in 1759 een document dat werd overhandigd aan de gouverneur van Cartagena de Indias, Don Diego Tabares. Op 24 januari 1759 vertrokken vijf inheemse mensen naar Cartagena, waar ze twee jaar in die stad bleven, wat ongemak veroorzaakte voor de autoriteiten. Na drie jaar wachten gaven de autoriteiten geen toestemming voor de oprichting van de stad. Tien jaar later stelde dezelfde groep inheemse bevolking voor om een ​​andere stad te organiseren in ´´de monterias die zij Buenavista´´ noemen. De indianen, nu geleid door Sebastián Alequenete, stuurden de gouverneur van Cartagena een brief waarin hij aanbood om op 4 september 1772 samen met andere indianen een stad te stichten. De brief werd bezorgd door twee post-indianen, de belangrijkste was Francisco Manuel de Molleda. Vijf jaar later gaf Don Juan de Torrezár Díaz Pimienta, gouverneur van Cartagena de Indias, Antonio de la Torre y Miranda de opdracht om naar de Buenavista Monterias te verhuizen. De la Torre y Miranda arriveerde eind april 1777 in Montería en op 1 mei 1777 stichtte hij officieel Montería, onder de naam San Jerónimo de Buenavista.

Foundation en lethargie

Antonio de la Torre y Miranda arriveerde eind april 1777 op de plek waar de ranch van Buenavista monterias zich bevond. Hij realiseerde zich dat de huizen waren gebouwd op terpen die uit een ondergelopen terrein staken. Bezorgd over deze situatie verplaatste hij de kapel van de montería, de kostbaarheden en de bewoners naar een droge plaats. De stad bouwde het op de linkeroever van de Sinú-rivier, op de plek waar vele jaren later het weiland van Las Lomas, eigendom van Don Ramón Berrocal, werd aangelegd.

De oprichtingsakte zegt:

“Ongeveer anderhalve dag stroomopwaarts, en in het meest geavanceerde van dat rechtsgebied op de linkeroever, stichtte ik de site van San Jerónimo de Buenavista en bracht er de beelden, klokken en juwelen naar over van de kerk van de Montería die werd gesticht in Overstroomd terrein, en twee mijlen verderop, heb ik het op 1 mei 77 in de moerassen afgebakend ”.

Toen Antonio de la Torre y Miranda aankwam in de stad Montería, bevond het zich op de rechteroever van de Sinú-rivier en reorganiseerde hij het op de linkeroever (op de plaats waar de Las Lomas-paddock, eigendom van Luis Berrocal, was), een ´ ´ anderhalve dag stroomopwaarts´´. De stad bleef zes jaar op die plaats, aangezien het in 1783 werd aangevallen en in brand gestoken door een groep inheemse bevolking onder leiding van de zambo Manuel. Na dat incident besloten de inwoners terug te keren naar de oorspronkelijke plek, aan de rechterkant, waar het zich nu bevindt.

Na de oprichting en reorganisatie van de stad werden haar inwoners en bestuurders meegesleurd in een lethargie die de stad tot stilstand bracht. Daarom was Montería niet belangrijk in het economische, politieke, academische en intellectuele leven van het land.

De tijden van de lont en de aansteker

Deze naam wordt gebruikt om een ​​periode te beschrijven die begon in de late 19e eeuw en zich uitstrekt tot in de vroege jaren 1950.

In feite onderging Montería sinds het einde van de 19e eeuw langzame en bijna onmerkbare transformaties, maar met de komst van de nieuwe eeuw begon in Montería een artistiek en intellectueel ontwaken dat tot uiting kwam in de constructie, de bloei van cultuur, kunst, de sport en de pers. Op politiek-administratief niveau moet worden opgemerkt dat Montería in 1923 bij verordening van de Bolívar Assembly werd verheven tot de categorie van de gemeente. Een van de bloedigste episodes in de geschiedenis van de stad vond plaats tijdens de TBM, op ​​zondag 1 februari 1931, toen het in brand werd gestoken door de conservatieven bij de verkiezingen voor collegiale organen dat jaar.

De meest opvallende gebeurtenissen van die historische mijlpaal waren:

• In 1907 richtten Luis Lacharme en Lorenzo Gómez het eerste telefoonbedrijf op.

• In 1910 brachten de dichter Rafael Grandet Valverde en Don Lorenzo Gómez de tweede drukpers, waar de krant Fiat Lux werd gedrukt.

• In het eerste decennium van de 20e eeuw verscheen de mythische fandango-danseres María Barilla in Montería en in de Sinú-regio, een idool en symbool van de karakteristieke vreugde van de Sinuan-, Sanjorjan- en Sabanero-volkeren.

• In 1911 werd de elektriciteitsdienst ingehuldigd.

• In 1918 organiseerde de Italiaanse leider Vicente Ádamo de Society of Workers and Craftsmen.

• In 1919 organiseerde Juana Julia Guzmán, een pionierster van de feministische beweging in Colombia en Latijns-Amerika, de Society of Workers Redemption of Women.

• De wijk Colón is gevestigd, de derde die de stad had, na La Ceiba en Chuchurubí.

• In 1922 landde de Duitse piloot Von Cron in de Sinú.

• Op 1 februari 1931 wordt de stad platgebrand door de conservatieven.

• Op 20 juli 1935 huldigde generaal Jorge Ramírez Arjona het Monument voor de Colombiaanse Vlag in.

• Op 20 juli 1938 werd de haven ingehuldigd, gebouwd op de rechteroever van de Sinú-rivier in straten 34 en 35. Het werd gebouwd door de Monterrey-ingenieur Víctor Tribiño Herazo.

Eerste giek

Met de organisatie van het departement Córdoba in 1952 was er een economische, culturele en sociale explosie in Montería.



Montería is de hoofdstad van het departement Córdoba, Colombia. Het is gelegen in het noordwesten van het land, aan de oevers van de Sinú-rivier, daarom staat het bekend als de ´´Perla del Sinú´´. Met een bevolking van 381.525 inwoners (volgens de volkstelling van 2005), is het een van de belangrijkste vee-, agro-industriële en culturele centra van de Colombiaanse Caribische kust. Het wordt beschouwd als de veehoofdstad van Colombia en viert jaarlijks de veemarkt in de maand juni. Het is ook een belangrijk commercieel en universitair centrum.

De topografie van Montería is in wezen vlak, met enkele kleine verhogingen. Het westelijke deel van de stad wordt doorkruist door het Las Palomas-gebergte. In het noorden de garzones. In het noorden grenst het aan de gemeente Cereté, Puerto Escondido en San Pelayo; in het oosten met San Carlos en Planeta Rica; in het zuiden met Tierralta en Valencia; in het westen met het departement Antioquia en de gemeenten Canalete en San Carlos.

De stad wordt doorkruist door talloze beken en beken, de belangrijkste waterbron in Montería is de Sinú-rivier.

Het klimaat van de stad Montería is warm tropisch met een droog seizoen en een regenseizoen het hele jaar door. De jaarlijkse gemiddelde temperatuur van de stad is 28 ° C met pieken tot 45 ° C bij warm weer. Op 21 september 2009 om 11:00 uur HLC registreerde het meteorologische station van de stad een temperatuur van 33,1 ° C en een dauwpunt van 29,6 ° C, wat een thermische sensatie van ongeveer 50 ° C veroorzaakte.



De belangrijkste activiteiten van de stad zijn veeteelt en agribusiness, aangemoedigd door de vruchtbaarheid van het land, aangezien de Sinú-vallei een van de meest vruchtbare valleien ter wereld is. De belangrijkste runderrassen die in de Sinú-vallei worden gefokt, zijn de Zebu, Pardo Suizo, Holstein en Romosinuano. Bovendien zijn nu runderen voor twee doeleinden (vlees en melk) ontwikkeld door genetisch beheer en kruising van de rassen Holstein, Brown Swiss, Gyr-melkvee en Simmental. De laatste kan tot 800 miljoen peso kosten en wordt in de stad Medellín (Antioquia) geveild in de nationale veewedstrijd. Montería wordt erkend als de nationale hoofdstad van de veeteelt en staat altijd op de eerste plaats in de wereldwijde veewedstrijden. Aan de andere kant wordt er op ambachtelijke wijze gevist door een kleine groep familievissers aan de oevers van de Sinú-rivier.

Op een bijzondere manier valt de industriële en commerciële productie van rijst, maïs, katoen, cassave en zorgo op. De bodems van de hele Sinú worden geclassificeerd als de derde meest vruchtbare ter wereld, maar ze worden voornamelijk bezet door vee, wat de traditionele activiteit van de regio is.





De belangrijkste toeristische attractie in Montería is Avenida Primera of Veinte de Julio, parallel aan de Sinú-rivier, waar het grootste lineaire park in Amerika La Ronda Del Sinú ligt, van waaruit je de Sinú-rivier kunt zien die dichters heeft geïnspireerd, schilders en kunstenaars uit de regio. Vol met licht, kleuren en verschillende gebouwen biedt First Avenue een ruimte voor cultuur en gezelligheid. Vanaf daar is het mogelijk om de wilde dieren die het park omringen te waarderen.

Aan de rand van de stad ligt Los Caimanes Zoocriadero, een themapark gericht op ecotoerisme. De Zoocriadero heeft een hotel en restaurant. De bezoeker kan de manier waarderen waarop alligators en andere reptielen worden grootgebracht in de Sinú.

Hoewel er geen strand is in de stad Montería, is het dichtstbijzijnde strand in een uur over de weg te bereiken.

---