---

Oprichtingsdatum: 21 juni 1940

Naam van de oprichter: Heliodoro Barbosa

Historisch overzicht:

Barbosa genaamd "PUERTA DE ORO DE SANTANDER", zijn bevoorrechte geografische ligging, zijn kleurrijke vallei aan de oevers van de rivier de Suárez, hebben het mogelijk gemaakt om het zenuwcentrum van een uitgestrekte regio te worden en de wegen die daar samenkomen hebben het tot een verplicht en een van de meest bloeiende gemeenten in de afdeling.

Het eerste embryo was de stad Cite, vandaag zijn dorp, gesticht door Matin Galeano op 24 mei 1539 en dat jarenlang de categorie gemeente bezat. Barbosa, die op 1 oktober 1939 voor het eerst in het juridische leven ontstond, precies als een district dat aan Onze-Lieve-Vrouw van Cite was verbonden, maar de ongebruikelijke ontwikkeling ervan, vooral veroorzaakt door zijn duizelingwekkende commerciële groei, bracht de Afdelingsvergadering ertoe de verordening goed te keuren N: 42 van 21 juni 1940, waardoor het de gemeentelijke zetel is.

De naam is een eerbetoon aan de Spaanse generaal HELIODORO BARBOSA, die meedogenloos vocht tegen de Ubazas-indianen, inwoners van de regio en waarvan wordt gezegd dat ze de meest nauwkeurige macana-boogschieters zijn.

Verovering en kolonisatie

De belangrijkste inheemse kernen die bestaan ​​in de landen die door Martín Galeano zijn overgedragen, zijn de volgende: De Agataes, met Chipatá als hoofd, en de clans en rancheríos in Guavatá, Ubasá, Güepsa en enkele andere punten: De yariguíes of lloriquíes, bewaterd door het bergachtige gebied dat het loopt ver achter Velez goed naar het noorden; de guanes en chanchones op de oostelijke oever van de Sarabita-rivier en de hellingen van de Mochuelo of Fonce; en iets anders in het oosten de chalalaes of charalás.

Noch de een, noch de ander waren geconcentreerd in grote populaties. Het waren hier en daar verspreide clans of familiegroepen, met vaak ongelijke dialecten en gebruiken. Dat is de reden waarom Galeano en zijn volk werden misleid toen ze hun campagne begonnen, ze dachten dat ze geweldige steden en veel vriendelijkheid zouden vinden, en uiteindelijk vonden ze maar een paar groepen, hoewel ze fel waren en vochten.

De veroveraars zetten voor het eerst voet op deze landen in het jaar 1539, toen de veroveraar Martín Galeano, in navolging van de bevelen van Don Gonzalo Jiménez de Quesada, de Santanderese bergen moest bezoeken, waar hij enkele moest vinden die vergelijkbaar waren met die van Vélez (Spanje). Martín Galeano, na door verschillende Guanes-gebieden te zijn gegaan en verschillende veldslagen met de Indianen te hebben gevoerd, kampeerde in mei 1539 aan de oevers van de rivier de Suárez, waar vandaag de dag Cite is.

De missie was om de stad Vélez te stichten, maar de omstandigheden lieten het niet toe en na verschillende namen voor dit kamp te hebben genoemd, slaagden ze erin het eens te worden en noemden het Cite. De soldaten die op deze plaats kampeerden, uitgeput door uitputting, begonnen zich af te vragen welke naam ze hem zouden geven, zeggend ... "Noem de naam kameraad, noem je kameraad." Dit is hoe citaat is gemaakt.

De regio werd bewoond door de Ubasas-indianen die naar verluidt de meest nauwkeurige boogschieters waren en hun naam Barbosa is ter ere van kapitein Heliodoro Barbosa, die een intense strijd met de stam voerde en deze meedogenloos vocht waarin de Spanjaarden stonden op het punt te bezwijken en na enkele dagen van intense gevechten wonnen de Spanjaarden de overwinning, vandaar dat Martín Galeano, als erkenning voor de moed van de commandant, opdracht gaf tot de bouw van een brug over de rivier de Suárez die hij gewoon Puente Barbosa noemde en plantte. voor het eerst deze naam in de regio. Onder de eerste inwoners van Barbosa die hun fabriek in deze rijke streken vestigden, zijn de families met achternamen Becaría, Escamilla, Ulloa, Moncada, Chaparro en González.

De eerste mis die in de gemeente werd gevierd, werd gehouden in een gezinswoning onder leiding van de priester Joselin Parada, kanunnik van de stad Tunja; Toen kwamen de ouders Angel Maria Olarte en Vader Molina die tijdelijk de missen op de Hacienda de Belchite (Moniquira, Boyacá) wilden vieren.

Vanwege de behoefte aan de dienst kwamen de paters Salesianen uit Tunja de eucharistie vieren in een kapel gemaakt van blikjes, dit ongeveer 50 jaar geleden.

Later kwamen de priesters Oscar Horacio Osorio, Arnulfo Arango en Victor López, die naast hun zorg voor het christelijk leven van de mensen die hier woonden vooral geïnteresseerd waren in het onderwijs van de kinderen van de Barboseñas-families en hiervoor richtten zij in 1952 de parochiescholen op. , San Luis Gonzaga en Santa Teresita del Niño Jesús.

Pater Joaquín Niño Uran kreeg de officiële goedkeuring voor deze scholen. Veel van de leergierige mensen van Barbosa zijn door zijn klaslokalen gegaan en ze herinneren hem altijd liefdevol. De pastoors hebben altijd de leiding gehad over de school met een groep of leraren, gedurende 25 jaar begeleid en geadviseerd met genegenheid en vrijgevigheid door de leraar Elba Judith Escamilla de Cornejo.

Op 25 augustus 1950 arriveerde de priester Víctor López in Barbosa, die met zijn grote vitaliteit begon met de bouw van de tempel, die werd gebouwd met de donaties van zijn inwoners en de aandrang van zijn pastoor. De patroonheilige van Barbosa werd gekozen door competitie tussen de Maagd van Carmen en de Maagd van Fatima, uitgevoerd door pater Osorio in 1952, rekening houdend met het feit dat iedereen die meedeed een gewicht moest deponeren in de urn van hun keuze; als winnaar de Virgen del Carmen.

De priesters die de parochie van Barbosa sinds 1940 besturen zijn: Valentin Mateus, Alfonso Cardenas Arenas, zoon van Barbosa die zijn eerste mis vierde op 8 december 1964. Rogelio Remolina, Jorge Velandia, Ernesto Serrano, Gonzalo Vargas, Pedro Elias Martinez, Mario Pimiento, Jesús Henry Rojas en hun coadjutors Moisés Carreño, Jose Espedito Suarez, Gerardo Rojas werd gekenmerkt door zijn dynamiek en gretigheid om het welzijn van de gemeenschap te verzekeren, dus begon hij met de hulp van de gemeenschap met de bouw van het verpleeghuis “Fundación Hogar Third Age My Home” op 19 juni 1986, gelegen op twee (2) kilometer van de gemeentelijke zetel aan de oude weg naar Bucaramanga.

De adviescommissie voor dit programma bestaat uit: Leonardo Gómez Serna (bisschop van Socorro en San Gil) Manuel Castañeda Caro (architect) Gustavo Becaria (raadgevend ingenieur) JORGE VALERO (landmeter) Ángel Flórez (assistent) Mario Farfán (landschapsarchitect) In 1990 de priester Gilberto Becerra en zijn pastoor Edgar Jerez werden aangesteld.

De christelijke geest van de inwoners van deze gemeente werd gevoed door de begeleiding van de Dominican Sisters of the Presentation, die in januari 1975 arriveerden. In 1984 arriveerde de gemeenschap van de goddelijke leraar en in 1989 werd deze gemeenschap vervangen door de zusters van Our Vrouwe van Lourdes.



De gemeente Barbosa ligt in het uiterste zuiden van het departement Santander, op de grens met het departement Boyacá, in de provincie Vélez en Ricaurte, aan de oevers van de rivier de Suárez tussen de bergen die de oostelijke Cordillera vormen, op een afstand van de hoofdstad van het land van 285 km en van Bucaramanga 214 km. Territoriaal heeft het een strategische ligging aan de belangrijkste nationale verharde weg nr. 45 die Bogotá verbindt met Bucaramanga, waarvoor Barbosa bekend staat als de 'Gouden Poort van Santander ”.

De gemeentelijke zetel van Barbosa bevindt zich op de linkeroever van de rivier de Suárez en heeft de volgende coördinaten op 05 ° 55 ’57 "noorderbreedte en 73 ° 37" 16 "ten westen van de meridiaan van Greenwich. De totale oppervlakte van de gemeente is 46,43 km2, waarvan het landelijke gebied is verdeeld tussen 1570 meter boven zeeniveau, voornamelijk in het uiterste noorden van het grondgebied, aan de rivier de Suárez, en 2050 meter boven zeeniveau aan de grens met Vélez en Güepsa.

Grenzen van de gemeente:

Barbosa grenst in het noorden aan de gemeente Güepsa; in het zuiden met de gemeente Puente Nacional, in het oosten met de rivier de Suárez en de gemeente Moniquirá (Boyacá) en in het westen met de gemeenten Vélez en Guavatá. Met Vélez begrenst het zich langs het Santa Rosa-blad, over een lengte van 7,5 kilometer; naar het uiterste ZW, met Guavatá voor ongeveer een halve kilometer, in het zuiden met Puente Nacional langs de Semiza-stroom, op een afstand van drie en een halve kilometer, tot zijn instroom met de Suárez-rivier. Van daaruit, met de rivier de Suárez ertussen, grenst het aan het departement Boyacá, dat ter hoogte van de Vrijheidsbrug, aan de nationale weg (Tunja-Bucaramanga), een brede boog beschrijft met een noordelijke richting.

De lengte van de oostgrens aan de rivieroever is ongeveer 14,3 kilometer. De gemeente Barbosa communiceert met Bogotá via Chiquinquirá, een grotendeels verharde weg, en begint het kruispunt Carare (Puerto Berrío, aan de Magdalena rivier). Het heeft ook een luchthaven, handig voor tweemotorige luchtvaartapparatuur.

Totale uitbreiding: 46,43 Km2

Uitbreiding stedelijk gebied:

Uitbreiding landelijk gebied:

Hoogte van de gemeentelijke zetel (meter boven zeeniveau): 1610

Gemiddelde temperatuur: 21º C

Referentie afstand: 150

Economie

Belangrijkste economische sectoren van de gemeente Barbosa. Het onderzoeken van de informatie verstrekt door de Kamer van Koophandel van de stad Bucaramanga voor het jaar 1999, en het vergelijken van zijn gedrag met betrekking tot het nationale geval, aangezien het verwijst naar de gemiddelde grootte per vestiging van de verschillende economische activiteiten die zijn ontwikkeld met het personeel dat bezet, wordt opgemerkt dat er gemiddeld 2,3 mensen per vestiging werkzaam zijn, met 1,1 in de primaire sector, 2,4 in de verwerkende sector en 1,9 in de dienstensector of tertiaire sector, waarbij deze laatste opvalt in de handel met 1,5 en de levering van elektriciteit, gas en water met 10.7.

Deze records zijn lager dan die op nationaal niveau, dat in het algemeen 4 werknemers per vestiging bedroeg, die van de maakindustrie was 9,2 en die van de handel was 2,4. Er moet ook worden opgemerkt dat van de in totaal 450 instellingen die de informatie van de Kamer van Koophandel registreerden, er slechts 382 aangaven personeel in dienst te hebben, met ongeveer 909 mensen in dienst.

Bovendien werd vastgesteld dat 97,3% van de vestigingen minder dan 10 werknemers in dienst had en 81,3% van het totale personeelsbestand met 739 werknemers absorbeerde en dat slechts 2,7% van de vestigingen tussen de 10 en minder dan 49 werknemers in dienst had, wat 18,7% absorbeert. van de totale formele tewerkstelling in de gemeente.

Dit bepaalt dat de zakelijke en dus economische basis van de gemeente Barbosa in wezen draait om micro-ondernemingen en in mindere mate om kleine bedrijven, wat de lage generatie van directe werkgelegenheid in deze sector in de gemeente verklaart, wat op de een of andere manier impliceert de noodzaak om een ​​alomvattend beleid voor te stellen om betere bronnen van werkgelegenheid te bevorderen en te genereren die resulteren in een verbetering van de levenskwaliteit van de inwoners.

Wat betreft de organisatievorm: ongeveer 83% van de bedrijfsonderdelen was individueel eigendom, 11% waren naamloze vennootschappen, 3,3% naamloze vennootschappen en 1,3 feitelijke vennootschappen, de rest waren associatieve ondernemingen. De structuur van de industriële werkgelegenheid vertoont ook een zorgwekkende sectorale concentratie.

De voedingsactiviteit, vooral die met betrekking tot de vervaardiging van suikergoed en sandwiches, die 46,1% van deze sector vertegenwoordigt, beslaat 57% van het industrieel personeel, gezien het feit dat van de 128 gegenereerde banen er 73 door deze subsector worden aangeboden.







De patroonheilige van Barbosa: DE MAAGD VAN CARMEN

TYPISCHE GERECHTEN OM TE SMAAKEN: Chorizo ​​hen Criolla Mute Spies vlees oreada Gevulde Mazamorra de Maíz Longaniza Al deze gerechten kunnen worden genoten in de meest typische Barbosa Plaza de Mercado Antiguas Instalaciones del Ferrocarril die trouwens waar op zondag de boeren hun producten naar de grote brengen stad om te verkopen.

TOERISTISCHE SITES: Piedra de Pato, site waar het Suárez River Festival plaatsvindt op slechts enkele minuten van Barbosa, Santa Rosa Cave, Pozo del Orito, Novios Park, Emilio Ulloa Park.

In Barbosa is het de ideale plek om uit te rusten en te feesten.

Overdag kunt u de verschillende hotels of spa's bezoeken met uitstekende zwembaden en goede diensten voor uw aandacht.

Er zijn ook verschillende toeristische attracties zoals het Emilio Ulloa-park en de onlangs ingehuldigd Alexandria-bibliotheek, de stad Cite op 5 minuten van Barbosa, de kerk van Cite, de rivier de Suárez met entertainment zoals kanoën, het uitzichtpunt La Loma, onder anderen.

Maar als je de rumba wilt, Barbosa heeft verschillende etablissementen om te feesten, plezier te hebben en vrienden te maken, de plaatsen zijn open van zondag tot zondag en ze zijn allemaal in de negende race.

In Barbosa worden het hele jaar door verschillende festiviteiten gevierd, met als hoogtepunt het Suárez River National Festival, waar de Miss Latin Tanga Contest elk jaar op de eerste brug van januari plaatsvindt.

---