---

10.500 jaar geleden werd de Aburrá-vallei bezocht door stammen van jagers en verzamelaars. Wanneer de Spaanse veroveraars arriveren, vinden ze al een grote inheemse bevolking die zich heeft gevestigd, die weinig weerstand baarde. Het waren bores, yamesis, kids, ebéjicos, noriscos en pinda's, die, zo wordt berekend, er al waren sinds de 5e eeuw voor Christus. Ze hadden grote oogsten maïs en bonen, fokten curies en stomme honden, weefden katoenen dekens en verhandelden zout. En ze wisten niet niets van goudsmeden. Onder Spaanse heerschappij werden ze verdeeld in encomiendas en verdreven van hun land. Woestijn, mishandeling, ziekte en hard en intensief werk in het land en de mijnen hebben ze in een paar jaar tijd gedecimeerd.

Ontdekking van de vallei en de eerste Spaanse nederzettingen

Maarschalk Jorge Robledo bevond zich midden augustus 1541 in wat nu bekend staat als de gemeente Heliconia, in het westen, toen hij dacht dat hij had gezien dat er beneden, tussen de bergen, een vallei was. Op dat moment gaf hij Jerónimo Luis Tejelo de opdracht om op verkenning te gaan, en op 23 augustus bereikte hij 's nachts het vlakke terrein dat Robledo had gezien. De Spanjaarden doopten de vallei als San Bartolomé, hoewel de naam die later werd genomen Aburrá was, een inheems woord dat zich vertaalt als "pintadera", misschien vanwege de textielhandel die ze uitoefenden. De strijdlust en armoede van de Indianen, evenals de afwezigheid van rijkdom, ontmoedigden de vestiging van Spanjaarden in de Aburrá-vallei. In 1574 vroeg don Gaspar de Rodas het stadhuis van Antioquia om vier mijlen land om kuddes en voedselboerderijen in de vallei te stichten, en hij kreeg er drie.

De bezoeker Francisco de Herrera Campuzano, gesticht in 1616, met 80 inheemse mensen, de Poblado de San Lorenzo, in het huidige El Poblado Park, was op zichzelf een reservaat voor de bescherming van de inheemsen. Omdat de wetten voor rassenscheiding verhinderden dat mestiezen en mulatten zich in de inheemse reservaten konden vestigen en, ook vanwege de precaire levensomstandigheden van San Lorenzo, werden procedures uitgevoerd voor de bouw van een andere stad in de hoek gevormd door de rivier. Medellín (voorheen Aburrá) en de Santa Elena-stroom, een plaats die wordt genoemd door de inheemse Aná-site en door de Spaanse Aguasal. Uiteindelijk werd in 1646 de nieuwe stad gesticht, die in 1649, na de bouw van de eerste kerk van muren en tegels, die werd gewijd aan de Virgen de la Candelaria, de site de naam van Onze Lieve Vrouw kreeg. van de Candelaria de Aná. De plaats van Aná, waar deze stad werd gebouwd, komt momenteel overeen met het centrum van Medellín, waar het Parque Berrio is en waar de kerk van La Candelaria werd gebouwd.

De stad is geboren

Omdat de exploitatie van de rijke goudvoorraden in het noordoosten van de provincie Antioquia landbouwproducten en vlees vereiste om de mijnwerkers te voeden, werd de Aburrá-vallei een voorraadkast om deze arbeiders te bevoorraden. Naast de landbouwactiviteit was de strategische positie ook belangrijk, tussen de mijnstreek en Santa Fe de Antioquia, die fungeerde als de hoofdstad van de hele provincie en van de gelijknamige regering. De kracht van wat nu Medellín is, stond in contrast met de veroudering en verarming van de oude hoofdstad, en de opmerkelijke figuren van Antioquia begonnen lange periodes in de vallei door te brengen, terwijl ze hier land kochten. Vanaf 1670 begon de wens om een ​​concilie te hebben zich te ontwikkelen onder de inwoners van La Candelaria de Aná, wat administratieve autonomie impliceerde van de stad Antioquia. Op 20 maart 1671 verordende Francisco de Montoya y Salazar, gouverneur van de provincie Antioquia, de oprichting van de Villa de Nuestra Señora de la Candelaria de Aná, die als de meest geschikte werd beschouwd, aangezien daar meer dan dertig families van Spanjaarden bijeen waren. en vele anderen van mulatten en mestiezen. Deze stichting had niet tot gevolg dat een gegeven door middel van een koninklijk certificaat zou kunnen hebben, bovendien hadden de inwoners van de stad Antioquia zich ertegen verzet, omdat ze voelden dat haar overheersende rol zou worden verminderd met de oprichting van een stad van die stad, waarvoor het werd beheerd verkrijg bevestiging in villa door koninklijk mandaat.

Na vele geschillen en pogingen van de inwoners van de stad Antioquia, arriveerde in 1675 het koninklijk besluit dat werd ondertekend door de koningin-regentes, mevrouw Mariana van Oostenrijk, gedateerd 22 november 1674. Op 2 november 1675 was het aan de gouverneur. en de algemene hoofdstad van de provincie Antioquia, Miguel de Aguinaga y Mendigoitía, verkondigen de oprichting van de Villa de Nuestra Señora de la Candelaria de Medellín.

Later, op 9 februari 1678, verleende de Raad van Indië de nieuwe stad dezelfde wapens als de gelijknamige stad in Extremadura, maar de duur van deze wapens voor de stad Candelaria de Medellín was erg kort, aangezien koning Carlos II, door middel van het koninklijk certificaat dat op 31 maart van datzelfde jaar in Madrid werd afgegeven, een nieuw en definitief schild toegekend.

Eerste territoriale verdeeldheid

Vóór de oprichting als stad waren de inwoners van wat nu Medellín is, verspreid over de vallei, en slechts enkelen waren geconcentreerd in de hoek gevormd door het Aná-ravijn (tegenwoordig Santa Elena) en de rivier de Medellín, in de zogenaamde site van Aná, terwijl anderen zich in El Poblado de San Lorenzo bevonden. Toen de juridische obstakels en de klachten van de inwoners van Antioquia eindelijk werden overwonnen en de bouw tot stad werd uitgeroepen, werd de site van Aná gekozen als de locatie van de nieuwe stad, met de kerk van La Candelaria als centrum. Dit vormde het ongemak dat de Plaza Mayor, het huidige Parque Berrío, slechts een paar blokken verwijderd was van het Aná-ravijn, waardoor toekomstige uitbreiding werd belemmerd. Bovendien waren er op het land van de nieuwe stad eigendommen van mestiezen, indianen en mulatten, en omdat besloten was ze te respecteren, konden de blokken niet in vieren of achtsten worden verdeeld, zodat deze eerste lay-out, vooral aan de kust van de kreek, het was nogal onregelmatig. De geografische ongelukken hielpen ook niet veel, en de rivier de Medellín in het westen; het Aná-ravijn in het noorden en de Gualteros-sloot in het oosten betekenden dat van de 64 aanvankelijk geprojecteerde blokken er slechts 18 konden worden gebouwd.

De constructies werden gekenmerkt door dakpannen of strooien en waren gemaakt van adobe, en de woningen van de notabelen hadden twee verdiepingen. Noch de kerk van La Candelaria, noch de zetel van het concilie vielen bijzonder op door hun pracht. Pas tot ver in de 18e eeuw werden er collecties gemaakt voor de decoratie en verbouwing van de tempel. Het stadhuis was een gebouw van één verdieping, gelegen aan de westkant van het plein, dat een rieten dak had tot 1742, toen dat materiaal werd veranderd in tegels. Pas aan het einde van de 18e eeuw kreeg het plein een doopvont of fontein.



Medellín is een Colombiaanse stad en gemeente, de hoofdstad van het departement Antioquia, gelegen in het noordwesten van het land, in het centrum van de Aburrá-vallei in de centrale Cordillera en doorkruist door de rivier de Medellín. Volgens gegevens van de volkstelling van 2005 heeft het een bevolking van 2.223.078 inwoners, waarmee het de tweede meest bevolkte van Colombia is, alleen overtroffen door Bogotá. Het grootstedelijk gebied van de stad, dat uit 9 andere gemeenten bestaat, telt 3.312.165 inwoners, de tweede stedelijke agglomeratie van het land en de eenennegentigste (91ste) ter wereld.

Als hoofdstad van het departement herbergt Medellín het hoofdkantoor van de regering van Antioquia, de departementale vergadering, het departementale gerechtshof, het grootstedelijk gebied, het openbaar ministerie, de instellingen en de staatsorganen; Bovendien is het het hoofdkantoor van officiële bedrijven, zoals het departementale EDATEL, Teleantioquia; en de gemeentelijke Empresas Públicas de Medellín -EPM- en Telemedellín. Op economisch vlak onderscheidt het zich als een van de belangrijkste financiële en industriële centra van Colombia, met talrijke nationale en internationale bedrijven.

Bovendien onderscheidt de stad zich als een van de belangrijkste culturele centra van Colombia. Het is ook de thuisbasis van belangrijke festivals met een lange geschiedenis en erkenning, zowel lokaal, nationaal als internationaal. Evenzo valt de academische en wetenschappelijke activiteit op, aangezien enkele van de belangrijkste Colombiaanse universiteiten hun hoofdkantoor in de stad hebben.

De breedtegraad en hoogte van de stad resulteren in een sub-vochtig subtropisch klimaat. De temperatuur van Medellín wordt bepaald door de thermische niveaus die gaan van de páramo (wat overeenkomt met 3 km² van het grondgebied), door de kou (192 km²) gaan tot het midden (185 km²), waar het stedelijk gebied zich bevindt, dat het heeft een temperatuur die varieert tussen 16 en 28 ° C of 60 en 82 ° F. De hoogste temperaturen liggen tussen 27 en 28,6 ° C, met een absoluut maximum van 32 ° C. En de laagste waarden rond de 16 ° C, met een absoluut minimum van 10 ° C. Het begin en het midden van het jaar zijn droge seizoenen, voor de rest is het klimaat variabel, soms regenachtig. De gemiddelde jaarlijkse neerslag is matig: 1.656 mm, en is niet overal in de vallei hetzelfde. Het regent meer naar het zuiden dan naar het noorden.

Medellín is door de ligging tussen bergen een stad met lichte wind. Meestal verfrist de bries de bewoners. Het windregime wordt bepaald door de dominante noordoostelijke passaatwinden en de warme luchtmassa's die opstijgen uit de lagere valleien van de rivieren Cauca en Magdalena, met een overheersende beweging in het noordelijke deel van de Aburrá-vallei, waardoor de wind waait in noord-zuid richting.

Opgemerkt moet worden dat al deze omstandigheden variëren afhankelijk van de klimaatveranderingen die hun oorsprong vinden in de Stille Oceaan, het fenomeen van de jongen en het meisje genoemd. Dan valt er meer regen of meer droogte.

Het klimaat van Medellín heeft van oudsher een goede reputatie, en dit heeft het de bijnaam van de stad van de eeuwige lente opgeleverd.

Medellín is het op een na belangrijkste economische centrum van Colombia. De stad vertegenwoordigt meer dan 8% van het nationale BBP en samen met de Aburrá-vallei dragen ze ongeveer 11% bij, omdat het een van de meest productieve regio's van het land is. Het heeft een BBP per hoofd van de bevolking (met PPP) van US 3.794 hoger dan de andere grote steden in Colombia en de bedrijvigheid is 25 bedrijven per 1.000 inwoners, wat het op een na hoogste is in Colombia.

De industrie vertegenwoordigt 43,6% van het bruto binnenlands product van de Aburrá-vallei, diensten 39,7% en handel 7%. De industriële sectoren met de hoogste participatie in de toegevoegde waarde die in de Metropoolregio wordt gegenereerd, zijn textielbedrijven, met 20%; stoffen en chemische producten, met 14,5% voedsel, met 10% en dranken met 11%. De overige 10% omvat onder meer sectoren als metaalbewerking, elektrotechniek en elektronica.

De textiel- en kledingindustrie is tegenwoordig een van de grootste exporteurs van producten naar internationale markten; de ontwikkeling in deze sectoren heeft de stad tot een belangrijk centrum van Latijns-Amerikaanse mode gemaakt; in feite vinden twee van de belangrijkste gespecialiseerde beurzen in Colombia plaats in Medellín: Colombiatex en Colombiamoda.

In de afgelopen drie decennia is er een belangrijke diversificatie van de economische structuur van de stad geweest, met de ontwikkeling van andere subsectoren, zoals intermediaire goederen en kapitaalgoederen.

In de toeristische sector is Medellín uitgegroeid tot de derde toeristische bestemming voor buitenlandse bezoekers die Colombia bezoeken. Tussen 2005 en 2006 groeide het aantal buitenlanders met Medellín als eindbestemming met 33,4 procent, van 71.213 naar 95.026 bezoekers. Vanaf juli 2007 was dat aantal 62.003, wat een stijging betekent van 20,7 procent ten opzichte van wat er in dezelfde periode van 2006 werd geregistreerd. Deze vooruitgang wordt voornamelijk gegenereerd door zakelijk toerisme, beurzen en congressen, en toerisme medisch dankzij het uitstekende niveau van de stad, met name op het gebied van orgaantransplantaties.

De stad maakt deel uit van het uitgebreide economische systeem van het departement Antioquia, dat 15% van het nationale BBP bijdraagt. De stad en het departement hebben sinds 2000 op veel van hun economische gebieden een versnelling doorgemaakt, waardoor Medellín tegenwoordig een van de meest bloeiende steden in Latijns-Amerika is.

Cluster-gemeenschap

Met de groei van de economie en de export ontstonden er verschillende uitdagingen voor de industrie van Antioquia en Medellín: diversificatie van de exportbasis, ontwikkeling van een geavanceerd menselijk potentieel en verbetering van de interne omstandigheden voor buitenlandse investeringen. Antioquia is de meest exporterende afdeling van Colombia, daarom zijn er ongeveer 500 nieuwe tariefposities in de exportportefeuille opgenomen en is het de afgelopen vijf jaar van 990 naar 1.750 exporterende bedrijven gestegen. Een groot deel van deze bedrijven behoort tot de eerste clustergemeenschap van Colombia, opgericht met de steun van de Kamer van Koophandel van Medellín voor Antioquia en het Mayor's Office van Medellín, en waartoe ongeveer 21.000 bedrijven behoren met een belang van 40 procent in totale export, 25 procent van het regionale bbp en 40 procent van de werkgelegenheid in het grootstedelijk gebied.

Clusters worden opgevat als een geografische concentratie van bedrijven en instellingen die met elkaar in wisselwerking staan ​​en daardoor een ondernemingsklimaat creëren om hun prestaties, concurrentievermogen en winstgevendheid te verbeteren.

Elektrische energie, textiel / kleding, design en mode, bouw, zakelijk toerisme, beurzen en congressen zijn de clusters die worden gevormd.

Daarnaast wordt verwacht dat de gezondheidssector op middellange termijn deel zal uitmaken van de Clustergemeenschap.



Medellín wordt voornamelijk geassocieerd met industriële en commerciële activiteiten, maar het culturele, artistieke en wetenschappelijke leven van de stad is veel uitgebreider, wat bijvoorbeeld tot uiting komt in de werken van kunstenaars die over de hele wereld hun sporen hebben nagelaten; Onder hen zijn Rodrigo Arenas Betancur, Fernando Botero, Débora Arango en Pedro Nel Gómez. Het internationale poëziefestival dat door de stad wordt georganiseerd, is uniek in Colombia en Medellín is de stad met het grootste aantal staande sculpturen in dat land. De lokale gastronomie is zeer authentiek, de internationale gastronomie is voortreffelijk gastronomisch en het nachtleven is gevarieerd en veilig.

Het culturele leven van Medellín evolueert voortdurend en krijgt voortdurend de steun van de lokale openbare en particuliere instellingen. Een van de belangrijkste voorbeelden van deze toewijding van het burgemeesterskantoor aan de stad zijn het Museum van Antioquia en de Plaza Botero; Het is ook interessant om het Medellín Kinder- en Jeugdorkest, dat bestaat uit 120 jongens tussen 12 en 18 jaar oud, het Antioquia Folkloric Ballet en het netwerk van bibliotheken onder de aandacht te brengen.

Evenementen

• Bloemenbeurs. Het is het meest representatieve evenement in de stad Medellín. Het vindt plaats van eind juli tot begin augustus. De beurs heeft, naast vele andere activiteiten en vieringen, als hoofdas de Silleteros Parade, een opzichtige parade van enorme en artistieke bloemsilleta's die door hun eigen telers op hun rug worden gedragen en al internationaal bekend zijn.

• Internationaal Poëziefestival. Dit is een jaarlijkse congregatie van dichters van bijna over de hele wereld, die hun gedichten en lezingen op een eigenaardige massa manier aan het publiek bezorgen in parken, auditoria, populaire wijken en steden in de buurt van Medellín. Dit evenement is bekroond met de Alternatieve Nobelprijs, een opmaat voor de Nobelprijs voor de Vrede, door de Right Livelihood Foundation in Zweden, en het doel is om te vechten voor vrede door middel van poëtische kunst. Het XVII Internationale Poëziefestival van Medellín werd gehouden tussen 14 en 22 juli 2007, met deelname van meer dan 80 dichters uit ongeveer 55 landen.

• Internationaal tangofestival. Jaarlijks volksfeest, een uitdrukking van de tangocultuur die Medellín als zijn eigen cultuur heeft aangenomen. Dit is een erfenis van de bard Carlos Gardel, die in 1935 bij een vliegtuigongeluk in deze stad omkwam. Onder de festivalactiviteiten valt La Tangovía op, waar mensen massaal de straat op gaan om te dansen, naar tango, milonga en natuurlijk plezier hebben in opdracht van de cultuur.

• Internationaal jazzfestival. De Medellín Jazz Corporation organiseert jaarlijks dit inmiddels traditionele festival, met deelname van de meest gerenommeerde exponenten van dit muzikale genre. In september 2007 werd het XI International Jazz Festival van Medellín gehouden, waarin muzikale genres als jazz, flamencomuziek, salsa, Latin jazz, Cubaanse en Colombiaanse jazz te horen waren.

• Boekenbeurs. Een van de belangrijkste culturele evenementen in Medellín, de Medellín Book Fair, wordt gevierd met deelname van nationale en internationale auteurs en exposanten van alle genres. Het wordt gesponsord door het burgemeesterskantoor van Medellín.

• Festival van Humor. Jaarlijkse viering van gelach, humor, trovas, komedie en ongecompliceerd leven, gehouden in het Metropolitan Theater van Medellín met de deelname van humoristische artiesten uit het hele land en daarbuiten, en die tot doel heeft goede humor te cultiveren en te behouden als een belangrijke uitdrukking cultureel, naast het in stand houden in de gemeenschap van een duurzame pool van kunstenaars die eraan verbonden of toegewijd zijn.

• Parade van mythen en legendes. In de nacht van 7 december van elk jaar, de nacht van licht, wordt het centrum van de stad versierd met de parade die, temidden van kostuums, liederen en gezelschappen, de bekendste mythen en legendes van de regio oproept: Moeder Monte , De onthoofde priester, De groene dame, De hoed, De wenende vrouw en nog veel meer.

---